Kościół św. Jakuba Apostoła w Wągrowcu

Wzniesiony w drugiej połowie XVI wieku, kościół jest przykładem architektury późnogotyckiej, z wykorzystaniem materiałów pochodzących ze starszej budowli romańskiej. Budowę prowadziły znane postacie, Piotr z Szamotuł i Bartosz z Poznania, których talent i wizjonerskie podejście przyczyniły się do powstania tego wyjątkowego obiektu. Szczyty zachodnie i wschodnie kościoła odzwierciedlają późnorenesansowy styl, a w murach można dostrzec liczne drążone w cegle koliste jamki, które stanowią charakterystyczny element gotyckich świątyń w regionie, takich jak Wielkopolska, ziemia lubuska, Pomorze oraz Warmia.

Te tajemnicze otwory w cegłach mogą być związane z tradycją medycyny ludowej, gdzie poświęcona cegła była używana jako składnik lekarstw dla ludzi i zwierząt. Dodatkowo, w murach odkryto nazwiska oraz daty z XVI i XVII wieku, w tym imiona nauczycieli z lokalnych wsi, Łęgowa i Tarnowa.

Wnętrze kościoła zachwyca trzynawową, halową konstrukcją. W nawie środkowej, prezbiterium oraz kaplicy znajdują się sklepienia gwiaździste, podczas gdy boczne nawy charakteryzują się sklepieniami krzyżowymi. W kaplicy, datowanej na 1588 rok, można podziwiać renesansowe freski z końca XVI wieku, które dodają głębi artystycznej tej przestrzeni. Główny ołtarz, wykonany w stylu renesansowym około 1600 roku, posiada bogate zdobienia.

Niestety, renesansowe obrazy z głównego ołtarza, które przesłano do Warszawy w celu konserwacji, uległy zniszczeniu podczas bombardowania miasta w 1939 roku. Obecnie, na podstawie dostępnych fotografii, odtworzono ich pierwotne formy. Kościół posiada także renesansową ambonę oraz boczne ołtarze, które są w stylu renesansowym oraz barokowym. Warto zwrócić uwagę na belkę tęczową, zdobioną grupą pasyjną z końca XVI wieku.