Zbór ewangelicko-augsburski w Wągrowcu

Początkowo, luteranie zamieszkujący Wągrowiec oraz jego okolice, od około 1779 roku, korzystali z domu modlitwy w Kopaszynie. Regularnie, kilka razy w roku, przybywał tam pastor z Rogoźna. W 1833 roku obszar ten stał się częścią nowo powstałej parafii w Gołańczy, a parafia ta zyskała tamtejszy kościół pobernardyński. Wydarzenie to wzbudziło niepokój wśród katolików, dlatego pastor Kolbe zdecydował się przenieść z Gołańczy do Wągrowca, gdzie pozostawał aż do swojej emerytury w 1876 roku, jednocześnie obsługując obie miejscowości do 1845 roku.

By już w 1826 roku król pruski Fryderyk Wilhelm III przyznał dotację na budowę kościoła ewangelickiego w Wągrowcu. Kościół, wzniesiony w formach klasycystycznych, został poświęcony 27 listopada 1837 roku. Z biegiem lat, w 1895 roku, obiekt ten został rozbudowany, służąc parafii liczącej około 2500 członków. Po zakończeniu II wojny światowej kościół przeszedł pod zarząd Kościoła katolickiego i obecnie funkcjonuje jako kościół Świętych Apostołów Piotra i Pawła.

W dniu 16 kwietnia 2004 roku Konsystorz Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego powołał do życia filiał parafii pilskiej w Wągrowcu. Obecnie nabożeństwa domowe odbywają się tam co dwa tygodnie, co przyczynia się do umacniania wspólnoty religijnej w tym regionie.